معاون ارزی بانك مركزی دولت سازندگی توضیح داد: نحوه مدیریت ارز در دهه 70
فراز برج معاون ارزی بانك مركزی دولت سازندگی توضیح داد: نحوه مدیریت ارز در دهه 70
اصغر فخریه كاشان درباره مهار افزایش قیمت ارز در دهه 70 تصریح كرد: شرایط امروز و دهه 70 تفاوت های قابل توجهی وجود دارد. باید منصفانه قضاوت نماییم. در آن سال ها تحریم نبودیم و دست دولت و بانك مركزی در مصرف ارز بسته نبود. وی با تاكید بر اینكه در دهه 70 فرماندهی اقتصاد كشور تنها در یك بخش آن هم بانك مركزی متمركز شده بود، اظهار داشت: بانك مركزی می توانست و این اختیار را داشت جلوی واردات بدون توجیه و بی رویه را بگیرد. معاون ارزی بانك مركزی دولت سازندگی با اشاره به اینكه بانك مركزی می توانست در آن سال ها اجازه ثبت سفارش را ندهد، اظهار داشت: ارز را برای دستگاه های اجرایی، وزارتخانه ها و نهادها سهمیه بندی كرده بودیم و برای هر بخشی بودجه ارزی تولید كردیم. فخریه كاشان افزود: در هر وزارتخانه ای اعلام نموده بودیم كه به اندازه سهمیه خود می توانید مصرف ارزی داشته باشید و در آن زمان هم بخش خصوصی مانند امروز فعال نبود كه بدون حساب و كتاب بخواهد واردات یا مصرف ارزی داشته باشد. وی ادامه داد: بخش خصوصی داشتیم اما سر نخ آن دست دولت بود و وزارتخانه هایی مانند وزارت صنایع، بازرگانی كه بیشترین مصرف ارزی را داشتند باید طبق سهمیه بندی بانك مركزی ارز را خرج می كردند. فخریه كاشان خاطرنشان كرد: در آن زمان وزارت صنایع بی توجه به سهمیه ای كه داشت اجازه واردات می داد و به جهت اینكه بتوانیم جلوی آنرا بگیریم چك ارزی طراحی كردیم. برای مثال سقف چك یك وزارتخانه 2 میلیارد دلار بود و برای مصارف ارزی خود باید چك می كشید كه اگر مجموع چك ها بالاتر از این رقم می رسید بانك مركزی چك آنرا قبول نمی كرد. وی ادامه داد: شرایط را اینگونه كنترل كردیم البته باز هم باید تاكید كنم در آن زمان تحریم نبودیم و بانك ها در اختیار ما بود. ارزی كه به دست می آوردیم آزادانه مصرف می كردیم و اینگونه توانستیم با عنایت به محدودیت ارزی جلوی افزایش قیمت دلار را بگیریم. فخریه كاشان با اشاره به درآمدهای ارزی در دهه 70 اظهار داشت: در دولت سازندگی مجموع درآمدهای غیر نفتی و نفتی سالانه 8 میلیارد دلار بود البته تازه از جنگ خارج شده بودیم و تمام نیازهای كشور وارداتی بود. پوشك، پنیر، دستمال كاغذی، روغن تمام اینها از اقلام وارداتی بودند و مسافرانی كه از خارج برمی گشتند با خودشان دستمال كاغذی می آوردند چون كه در كشور تولید نداشتیم. وی افزود: تنها یك كارخانه پنیر در كشور وجود داشت كه آن زمان هر كیلو پنیر تولید داخل 55 تومان بود و پنیر وارداتی را هر كیلو10 تومان وارد می كردیم. معاون ارزی بانك مركزی دولت سازندگی اظهار داشت: در این شرایط تنها با مدیریت تقاضا توانستیم شرایط را كنترل نماییم اما الان چندصد هزار كانال برای تقاضا و مصرف ارز در كشور به وجود آمده. استانداری ها، سپاه، مناطق آزاد، بانك ها و... پول در اختیار دارند و آنها می توانند آزادانه دربازارها حضور داشته باشند و در نهایت بنابراین این افتضاح بالا می آید. فخریه كاشان تصریح كرد: در آن زمان هم خرید دلارهای خانگی و احتكار ارز وجود داشت ولی راه تقاضا را بسته بودیم یعنی مردمی كه دلار می خریدند جایی برای مصرف آن نداشتند. روزنه های دلالی را بسته بودیم ازاین رو انگیزه ای برای احتكار ارز وجود نداشت. وی تصریح كرد: وزارتخانه ها در آن زمان جرات ولخرجی نداشتند. در وزارت صنعت همه چیز برپایه سهمیه بندی های از قبل تعیین شده هزینه می شد نه اینكه مانند امروز در دو هفته 13 میلیارد دلار ثبت سفارش انجام می گردد مدیران آن زمان جرات چنین كاری نداشتند چون كه ثبت سفارش باید در بانك مركزی تایید می شد و اگر می دیدیم یك ریال بالاتر از سهمیه خود هزینه كرده اند به شدت با مدیران برخورد می كردیم. فخریه كاشان تصریح كرد: البته در آن زمان فساد مانند امروز گسترده نبود. تازه از جنگ خارج شده بودیم و هنوز همه ایمان و تقوا داشتند. امروز فساد بسیار گسترده است و از هر فرصتی استفاده می نمایند و به فكر منافع خود هستند. وی با اشاره به اینكه چند عامل سبب شد كه در دهه 70 با عنایت به محدودیت های ارزی فراوان جلوی افزایش قیمت ارز را بگیریم، اظهار داشت: نبود تحریم ها، تمركز فرماندهی اقتصاد در یك بخش، كنترل تقاضا، نبود تمایل به فساد از عواملی بودند كه سبب كنترل بازار ارز شدند. امروز اما می بینیم شركتی كه 5 روزه ثبت شده مبادرت به واردات كالاهای غیر اساسی با ارز دولتی می كند و تنها عامل آن این است كه فرماندهی در اقتصاد وجود ندارد. ۱۷۲۲۴
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب