500هزار مهندس عمران در کشور داریم، اما مقرر است از چین برای ساخت مسکن، نیروی کار بیاوریم
به گزارش فراز برج، چینی ها از آغاز سال 1403 برای ساخت مسکن و سه استادیوم ورزشی به تهران می آیند.
به گزارش فراز برج چینی ها در قالب یک قرارداد تهاتری و برای تسویه پول نفت به تهران می آیند تا در بافت فرسوده شهر، مسکن بسازند و سه استادیوم ورزشی راه اندازی کنند.
روزنامه شرق نوشت: حضور چینی ها در ساخت وساز از مهر سال ۱۴۰۰ مطرح و گفته شد که بناست اجرای طرح نهضت ملی مسکن را با نفت تهاتر کنند؛ اما این خبر در دو سال قبل مدام تأیید و تکذیب شد تا این که شهرداری تهران آگاهی داد که بناست چینی ها را برای نوسازی بافت فرسوده به تهران بیاورد. بتازگی هم محمدرضا رضایی کوچی، رییس کمیسیون عمران مجلس یازدهم، به ایلنا گفته است که از اردیبهشت سال ۱۴۰۳ چینی ها برای ساخت وساز مسکن به ایران می آیند.
این تصمیم با انتقاد گسترده کارشناسان بخش مسکن روبه رو شده است. در روز بیست ویکم مهر ۱۴۰۰، محمدرضا رضایی کوچی، رییس کمیسیون عمران مجلس، مخالفت مجلس با این مساله را اعلام نموده و اظهار داشته بود: «وقتی بیش از ۵۰۰ هزار مهندس ساختمان در کشور وجود دارند، هیچ دلیلی برای حضور شرکت های خارجی در طرح تولید مسکن نیست».
از آن سو سازندگان مسکن در مصاحبه های مختلفی که با رسانه ها داشتند، گفتند که این اقدام دولت دخالت در بازار ساخت وساز است و اصولا نه از نظر فناوری و نه سرمایه نیازی به شرکت های خارجی وجود ندارد. برخی دیگر از رسانه ها هم این اقدام دولت را حراج نفت تلقی کردند و نوشتند که شایسته نیست درآمد نفتی بجای گسترش زیرساخت های کشور صرف اقداماتی غیرضروری شود. نکته دیگری که مخالفان این ماجرا به آن اشاره می کردند، بحث بد عهدی چینی ها در پروژه های عمرانی قبلی بود و بطور مشخص به طرح بزرگراه تهران-شمال اشاره می کردند که از سمت چینی ها به بهانه تحریم ترک شد.
کارزاری برای راه اندازی مزرعه خورشیدی
دراین میان لطفعلی بخشی، استاد بازنشسته اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی، به «شرق» خبر می دهد که کارزاری راه انداخته و درخواست کرده است دولت بجای ساخت استادیوم ورزشی جدید در تهران توسط شرکت های چینی، نیروگاه خورشیدی بسازد. این اقتصاددان در این کارزار ابراهیم رئیسی، رییس جمهوری و علی سلاجقه، رییس سازمان صیانت از محیط زیست را خطاب قرار داده و نوشته است که « به دولت محترم پیشنهاد می دهیم که از ساخت استادیوم صرف نظر کرده و از شرکای چینی بخواهد که بجای آن، یک پروژه بزرگ نیروگاه خورشیدی برای ایران راه اندازی کند».
این اقتصاددان در ادامه با مقایسه برخی مزایا و معایب راه اندازی نیروگاه برق خورشیدی و استادیوم ورزشی تاکید کرده است: «با راه اندازی نیروگاه خورشیدی، تولید برق کشور افزایش خواهد یافت و صنایع و مردم مشکلات کمتری خواهند داشت. همین طور به سبب کاهش مصرف سوخت های آلاینده برای تولید برق، آلودگی هوا کاهش خواهد یافت و چنین نیروگاهی، با فروش برق، علاوه بر پرداخت اقساط خود، برای دولت نیز درآمدزا خواهد بود و تکنولوژی جدیدی در کشور رواج خواهد یافت. همین طور ایجاد چنین نیروگاهی، گامی در ایفای تعهدات بین المللی ایران برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای خواهد بود».
این استاد دانشگاه ساخت استادیوم ورزشی جدید در تهران را اولویت ندانسته و در نقد این اقدام دولت، نوشته است: «تأسیسات ورزشی در این مقیاس درآمدزا نخواهند بود و پرداخت سود و اقساط ارزی آن و هزینه نگهداری، هزینه جدیدی را بر بودجه دولت تحمیل خواهدنمود. همین طور بدهی ارزی، برای یک پروژه غیرضروری، مشکل دیگری را بر مشکلات کشور خواهد افزود». بخشی تاکید کرده است که «هم حالا تهران دارای بالاترین سرانه تأسیسات ورزشی در سطح کشور است که اضافه کردن بر این میزان در وضعیت تحریم از عدالت اجتماعی به دور است».
چین در بخش انرژی سرمایه گذاری نمی کند
در همین زمینه آرش نجفی، رییس کمیسیون انرژی اتاق ایران، به «شرق» می گوید که گمان نمی کند برای چینی ها تفاوتی داشته باشد در بخش انرژی سرمایه گذاری کنند یا ساخت وساز، و احتمالاً این خطای دولت در تشخیص اولویت هاست.
او توضیح می دهد که ایران زمانی بزرگ ترین و پیشرفته ترین شهرک های مسکونی در خاورمیانه را می ساخت و الان جای تأسف دارد که چین برای ایران مسکن یا استادیوم ورزشی بسازد؛ آن هم در شرایطی که کشور گرفتار ناترازی انرژی است و راه اندازی نیروگاه از طرف چینی ها کمک مهم تری برای زیرساخت های اقتصاد کشور است؛ اما بنظر می رسد که برخی در دولت علاقه مندند سازه های قابل نمایش در نگاه عموم مثل استادیوم و مسکن را به زیرساخت های حیاتی اقتصاد کشور ترجیح دهند؛ چونکه احتمالاً نمایش این سازه ها می تواند در انتخابات رأی بیاورد؛ اما تقویت زیرساخت های اقتصاد مثل راه اندازی نیروگاه خورشیدی، مانند استادیوم و مسکن قابلیت نمایش ندارد؛ ضمن این که دولت هیچ گاه برق خانگی را قطع نمی کند که مردم متوجه اهمیت ناترازی انرژی شوند؛ اما صنایع را با جیره بندی انرژی گرفتار مشکل کرده است.
از سوی دیگر احتمال دارد که دولت می داند برای ساخت وساز مسکن و استادیوم کمتر گرفتار تحریم می شود؛ اما برای ساخت نیروگاه خورشیدی و واردات تجهیزات از چین ممکنست با دیوار سخت تحریم مواجه شود. اما حمیدرضا صالحی، عضو کمیسیون انرژی اتاق تجاری تهران، به «شرق» می گوید که چین به ریسک های سرمایه گذاری اهمیت زیادی می دهد و گمان نمی کند که چینی ها حاضر باشند در بخش انرژی ایران سرمایه گذاری کنند.
او ادامه می دهد: «چین پیش ازاین به بهانه تحریم، میدان نفتی آزادگان را رها کرد و حاضر نشد در میدان گازی پارس جنوبی سرمایه گذاری کند؛ اما در عوض سرمایه گذاری های گسترده ای در بخش انرژی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس انجام داده است و در بخش قطری میدان گازی پارس جنوبی سرمایه گذاری خیره کننده ای انجام داده و گاز آنرا به اروپا پیش فروش کرده است. باید اشاره کنم که ظاهرا چین حتی پاکستان را برای سرمایه گذاری به ایران ترجیح می دهد؛ بدین سبب با ریسک های بالای سرمایه گذاری در ایران، گمان نکنم که چین حاضر به سرمایه گذاری در بخش انرژی ایران باشد».
21302
منبع: farazborj.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب