فرار از تهران اوج گرفت
به گزارش فراز برج، به گزارش بانک مرکزی، قیمت مسکن در تهران میانگین متری 88 میلیون است. با در نظر گرفتن دستمزد 7 میلیون تومانی وزارت کار و قیمت بالای مسکن، 154 سال نیاز است تا تهرانی ها بتوانند خانه دار شوند.
به گزارش فراز برج به نقل از خبر آنلاین، همین مورد، مردم را ناچار به ترک تهران و مهاجرت به شهرستان ها کرده است. در این شرایط وزارت راه و شهرسازی برای کاهش زمان انتظار خرید خانه در تهران چه برنامه ای دارد؟
ایسنا نوشت: «فارغ از احساس عشق، تنفر، تعلق، همذات پنداری یا حتی بی تفاوتی، وقتی به شهری که در آن به دنیا آمده ایم و زندگی می نماییم، می اندیشیم، آنرا موجود زنده ای می یابیم که قسمتی از هویت فردی و جمعی ماست و درد و زخمی را که برمی دارد در جان مان حس می نماییم. انگار ما همان شهری هستیم که در آن زندگی می نماییم.» این جملات قسمتی از مقدمه کتاب «شهر از نو» است و به خوبی توضیح می دهد چرا شهری که در آن متولد شده ایم، قسمتی از وجود ما می شود. انگار شهر عضوی از بدن شهروند است که اگر بخواهد روزی آنرا ترک کند؛ باید درد قطع عضو را تجربه کند. حالا اگر ترک شهر زادگاه از سر اجبار باشد، دردش تا مغز استخوان حس می شود.
ترک شهر زادگاه وقتی با میل و رغبت باشد، «مهاجرت» است؛ اما اگر اجبار باشد، شهروندان از دیارشان «اخراج» شده اند. اتفاقی که بنظر می رسد باتوجه به افزایش قیمت مسکن در سالهای اخیر، جزئی از سرنوشت شهروندان کلان شهرها، خصوصاً تهران باشد. به استناد مرکز آمار ایران، یک زوج جوان تهرانی خانه اولی، ۱۵۲ سال باید انتظار بکشند. قیمت یک متر مربع واحد مسکونی در شهر تهران، ۸۸.۵ میلیون تومان است. در صورتیکه وزارت کار حداقل حقوق ماهانه را ۷ میلیون و ششصد هزار تومان اعلام نموده است، بنظر می رسد شرایط اقتصادی و گرانی مسکن در تهران، شهروندان را مجبور به خروج از تهران و سکونت در شهرهای دیگر می کند در همین زمان، مدت انتظار خرید خانه اول در سایر نقاط شهری کشور، ۵۹ سال است که نشان از مساعد بودن شرایط مسکن شهرستان ها نسبت به تهران است. گفتنی است که میزان دستمزدها در تمامی کشور، برابر است؛ بدین سبب قدرت خرید مردم در سایر شهرها بیشتر است. شهروندان تهرانی باید شهری که زادگاه، هویت و قسمتی از وجودشان است را به سبب «گرانی» ترک کنند
گرانی تهران مردم را مهاجر می کند
چرا مردم مجبورند از کلان شهرها بخصوص تهران مهاجرت کنند؟ سال ۱۳۹۲، حداقل حقوق و دستمزد کارمندان و کارگران، ۴۸۷هزار و ۱۲۵ تومان بود. همان سال متوسط قیمت یک مترمربع واحد مسکونی در شهر تهران، ۳میلیون و ۶۵۸ هزار تومان بوده است. یک متر مربع واحد مسکونی، حدودا ۷ برابر دستمزد یک ماه کارگران بوده است. درحالی که در سال ۱۴۰۳، حداقل دستمزد، ۷میلیون و ۱۶۶هزار تومان است و یک مترمربع واحد مسکونی، ۸۸میلیون و ۵۰۰هزار تومان که ۱۲ برابر حقوق یک ماه کارگران است. این آمار به آن معناست که قدرت مردم برای خرید خانه، کاهش پیدا کرده است.
در کنار این موارد، باید به این نکته توجه گردد که بر طبق گزارش مرکز آمار، گروه «مسکن، سوخت، روشنایی»، سهمی ۴۲.۴ درصدی در کل سبد هزینه خانوار شهری دارد. این عدد در هزینه های غیرخوراکی به ۵۶.۵ درصد می رسد. همین طور تورم اجاره بها در مرداد ۱۴۰۳ در شهر تهران، ۴۵.۵ است. درحالی که شاخص اجاره کل کشور، ۴۲.۳درصد است. یعنی هرچند که کارگران تهرانی دستمزدی برابر با کارگران سایر شهرهای کشور دریافت می کنند؛ اما هزینه بیشتری را برای اجاره بها می پردازند. با این اوصاف است که یک زوج جوان تهرانی برای خرید نخستین خانه خود باید ۱۵۲ سال منتظر باشند. به شرط آنکه نرخها بیش از این نشود.
۵۹ سال زمان برای خرید خانه در شهرستان ها
اوضاع مسکن در کل کشور بحرانی است؛ اما شهرستان ها شرایط کمی مساعدتر از تهران را تجربه می کنند. در صورتیکه سال قبل مدت زمان انتظار برای خرید در شهر تهران ۱۱۲ سال بوده است، امسال این عدد به ۱۵۲ سال بالا رفته است. حال آنکه در کل کشور مدت زمان انتظار برای خرید خانه اول، کاهشی بوده است. در سال ۱۴۰۱، با پس انداز ۱۶ درصدی، ۷۴ سال انتظار لازم بود تا زوج های جوان کل کشور بتوانند نخستین خانه خودرا بخرند. در سال ۱۴۰۲، زمان انتظار خرید خانه به ۵۹ سال کم شده است. به اعتقاد کارشناسان مسکن یکی از علل این مساله تورم بالای مسکن در تهران و دستمزد برابر کارگران تهرانی و شهرستانی است. علت دیگر آنرا تراکم بالای جمعیت می دانند. به مفهوم دیگر جهش شدید قیمت در مسکن در سال ۱۴۰۲ در شهر تهران و رشد پایین دستمزد تهرانی ها، عاملی شده است که رویای صاحب خانه شدن را از آنها دور کرده است.
مشخص است که وضعیت مسکن به عنوان یکی از نیازهای اساسی مردم، اصلاً مناسب نمی باشد. مردم باید سهم زیادی از درآمدشان را برای خانه هزینه کنند. حتی گاهی هزینه های مسکن بیش از درآمدشان است. به نحوی که مجبور به مهاجرت از شهر زادگاهشان می شوند. بحران مسکن مسئله ای نیست که شبه حل شود؛ اما هنوز فرصت کافی برای رفع آن وجود دارد. دولت چهاردهم قبل از آنکه شرایط از الان مشکل تر شود، باید بدنبال حل این مشکلات باشد؛ چون زندگی بدون سرپناه ممکن نیست و مردم نمی توانند شهر خودرا به هوای گرانی کم تر در شهرهای دیگر رها کنند.
۲۲۳۲۲۵
منبع: فراز برج
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب