این سال بهترین سال برای خانه دار شدن بود تهرانی ها دیگر نمی توانند خانه بخرند!
به گزارش فراز برج، بازار مسکن ایران در سالهای اخیر با افزایش شدید قیمتها روبرو بوده است. سیاست های غلط اقتصادی، تورم مزمن، و تمرکز سرمایه ها بر روی ملک، سبب شده است تا خرید خانه برای خیلی از خانوارهای ایرانی بخصوص در کلان شهرهایی مانند تهران، به یک آرزوی دست نیافتنی تبدیل گردد. این وضعیت نه تنها زندگی میلیونها نفر را تحت تاثیر قرار داده، بلکه به یکی از چالش های اصلی دولت ها هم تبدیل گشته است.
به گزارش فراز برج به نقل از خبر آنلاین، بهترین روزهای بازار مسکن برای ایرانیها در سال ۷۸ بود یعنی زمانی که اگر یک خانوار تهرانی ماهانه حدود ۴۰ درصد از درآمدش را پس انداز می کرد، می توانست ظرف کمتر از ۱۱ سال خانه ای ۷۰ متری در یک محله متوسط تهران بخرد اما این عدد در سال قبل به بدترین وضعیت تاریخی خود رسید و سالهای انتظار یک خانوار تهرانی با درآمد متوسط، برای خرید خانه ای ۷۰ متری در مرکز شهر به نیم قرن رسید.
جهان صنعت در خبری نوشت: ۵۰ سال انتظار برای عده زیادی از شهروندان به مدلول هیچ گاه است. اگر یک فرد پس از ۲۲ سالگی و دریافت مدرک کارشناسی وارد بازار کار شود و سالانه هم ۴۰ درصد از درآمدش را پس انداز کند، در ۷۲سالگی می تواند خانه دار شود. باید توجه کرد که امید به زندگی یا همان میانگین عمر شهروندان ایرانی حدود ۷۳ سال است. این به مدلول آنست که تهرانی ها حتی اگر بتوانند ۴۰ درصد درآمدهایشان را هم پس انداز کنند که با وجود اجاره بهای سنگین خود امری سخت و بعید به نظر می آید، در نهایت بطور متوسط تنها یک سال می توانند لذت صاحبخانه بودن را تجربه کنند.
عملکرد هر دولت در صاحبخانه کردن مردم چگونه بود؟
داده های بازار مسکن از اوایل دهه ۷۰ یعنی زمانی که دولت دوم مرحوم هاشمی رفسنجانی روی کار بود، دردسترس است. بررسی آمارها نشان میدهد که میانگین زمان انتظار برای خرید خانه در تهران طی دولت دوم مرحوم هاشمی حدود ۱۵ سال بود اما در دولت خاتمی رشد درآمدها شتاب بیشتری نسبت به افزایش قیمت مسکن پیدا کرد و همین مورد منجر گردید تا زمان انتظار برای خرید خانه در دوره هشت ساله ریاست وی به حدود ۱۴ سال برسد. بهترین زمان هم سال ۷۸ بود که با پس انداز ۴۰ درصد از درآمد پس از تنها ۱۱ سال می شد صاحبخانه شد یعنی سختی خانه دار شدن در تهران چیزی شبیه وضعیت خانه دار شدن در استانبول ترکیه بود. در نیمه دوم دولت خاتمی، سختی خانه دار شدن وضعیتی صعودی به خود گرفت که معلول سرکوب ارزی و کوچ سرمایه ها به بازارهای غیرمنقول مثل مسکن بود. روندی که تا حالا هم ادامه یافته و خرید خانه مدام مشکل تر شده است. در دو دوره دولت احمدی نژاد هم خانه دار شدن بمراتب مشکل تر شد. طی سالهای ۸۴ تا ۹۲ میانگین زمان انتظار برای خرید خانه به ۲۲ سال افزوده شد یعنی احمدی نژاد طی هشت سال، مدت زمان انتظار برای خرید خانه را هشت سال بیش از دولت پیش از خود کرد و انتظار برای خانه دار شدن دوبرابر سال ۷۸ به عنوان بهترین سال برای خرید خانه شد.
در هشت سالی که روحانی رئیس جمهور بود، زمان انتظار برای خرید خانه سه سال بیشتر شد و به ۲۵ سال رسید ولی دو دوره ریاست جمهوری روحانی، دو نمای متفاوت از وضع بازار مسکن به نمایش گذاشتند. دولت نخست روحانی همراه بود با آرامش بازارها، کنترل تورم، قرارداد برجام و در پی آن ایجاد رشد اقتصادی. اتفاقی که منجر به افزایش متوسط درآمدها شد. همین مورد هم موجب شد تا میانگین زمان انتظار برای خرید خانه برای بار دوم در هشت دولت گذشته کم شود و به حدود ۲۱ سال برگردد اما دولت دوم روحانی دقیقا در نقطه مقابل قرار داشت و رشد اقتصادی منفی، برهم خوردن برجام توسط ترامپ، تورم های سنگین و زلزله در بازارها شرایطی را ایجاد کرد که متوسط سالهای انتظار برای خانه دار شدن با شتابی عجیب افزایش یابد و به ۳۰ سال برسد. شتابی که در دولت شهیدرییسی هم حفظ شد و زمان انتظار برای خرید خانه در تهران را به حدود ۴۴ سال رساند. بدترین وضعیت هم در سال قبل بود که این عدد به نیم قرن رسید.
چرا خرید خانه در ایران به یک رویا تبدیل گشته است؟
بازار مسکن ایران در سالهای اخیر با نوسانات شدید قیمت روبرو بوده است. افزایش بی رویه قیمت مسکن، خصوصاً در کلان شهرها، زندگی میلیونها ایرانی را تحت تأثیر قرار داده است. اما چه عواملی سبب شده اند تا خرید خانه به یک رویا دست نیافتنی تبدیل شود؟
تورم مزمن و سیاست های غلط اقتصادی؛ ریشه های اصلی بحران مسکن
یکی از مهم ترین دلیلهای افزایش قیمت مسکن در ایران، تورم مزمن و سیاست های غلط اقتصادیست. تورم بالا موجب می شود که مردم برای حفظ ارزش دارایی های خود به سمت خرید ملک به عنوان یک سرمایه گذاری امن روی آورند. از طرف دیگر، سیاست های نادرست در عرصه مسکن، مانند تمرکز بر ساخت واحدهای مسکونی لوکس و بزرگ، سبب شده است تا عرضه مسکن با تقاضای واقعی جامعه همخوانی نداشته باشد.
بیماری هلندی و تأثیر آن بر بازار مسکن
بیماری هلندی، یعنی وابستگی شدید اقتصاد به درآمدهای نفتی، نیز یکی دیگر از عوامل مؤثر بر افزایش قیمت مسکن در ایران است. در دوره هایی که درآمدهای نفتی بیشتر می شود، دولت ها تمایل به افزایش هزینه ها و تزریق نقدینگی به اقتصاد دارند. این امر موجب افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات، همچون مسکن، و در نتیجه افزایش نرخها می شود.
سرمایه گذاری در مسکن به عنوان یک پناهگاه امن
در شرایطی که سایر بازارهای سرمایه گذاری مانند بورس و طلا با نوسانات شدید قیمتی روبرو هستند، خیلی از افراد به بازار مسکن به عنوان یک پناهگاه امن برای حفظ ارزش دارایی های خود روی می آورند. این امر موجب افزایش تقاضا برای مسکن و در نتیجه افزایش نرخها می شود.
راهکارهای مقابله با بحران مسکن
برای مقابله با بحران مسکن در ایران، دولت باید اقدامات زیر را انجام دهد:
کنترل تورم: مهار تورم یکی از مهم ترین گام ها برای کاهش قیمت مسکن می باشد.
تنظیم بازار مسکن: دولت باید با وضع قوانین و مقررات مناسب، بازار مسکن را تنظیم کند و از سفته بازی و افزایش بی رویه نرخها پیشگیری کند.
تسهیل دسترسی به مسکن: دولت باید با ارائه تسهیلات ارزان و طولانی مدت، به اقشار کم درآمد جامعه کمک نماید تا بتوانند صاحب مسکن شوند.
منبع: فراز برج
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب